مهمانی های دیروقت

مزه ی مهمونی به این است که تا دییییر وقت بمانی.شب باشد هی...و ادامه یابد این ماندن...وقتی هم بخواهم بروم...ممم...(شاید بهترست بنویسم" بیایم بیرون؟")....حالا هرچه که درست است همان....آن وقت...بابت هممه ی چیز هایی که شکستم یک عذر خواهی میکنم....روی گل-مانند باعث و بانی این مهمانی را می بوسم....(دیروقت است آخر:)....خوب گوش می کنم به بقیه -که احتمالا دارند می گویند که خوشحال شده اند از دیدن من....می دانند همه شان که من وقتی بگویم خوش گذشت باهاشان..راست می گویم...پس می گویم بهشان این را!....بعد...آن پالتو را برمیدارم و بیرون می روم...در را پشت سرم سفت می بندم....و یادم باشد دیگر یادم نرود آن روسریم را.

هی!دیر وقت است.....عنوان این پست را می گذارم HOW TO DIE.