چرا های معلق من

دیشب خوابت را می دیدم.باز هم....در را که باز کردم...تو بودی آن جا...به من بگو چرا؟!چرا ؟ چرا خوابت را دیدم؟چرا نخندیدی؟چرا نگفتم محکم بغلم کن؟چرا؟!چرا هنوز در من چرا وجود دارد برای تو؟بعد از یک قرن؟هی! یعنی می خواهی باور کنم از این من ـ الان ـ من ....؟ یعنی این روح ـ من زخم است؟یعنی...؟

پاک شده همه چیز اطراف من انگار.حتی معنی کلمه ها.....معلق!

یکی از دوستانم از صبح دارد برایم حرف می زند از قصه ی عاطفی- فیلسوفانه اش....می دانم ....قهرمان قصه اش من است...انگار....چرا؟...همه ی قصه را با سوم شخص تعریف می کند ...ذهن من اینجا نیست.من معلقم.یک جا بین اینجا و یک قرن پیش....دوست فیلسوفم دارد خودش را از چشم من می بیند لابد....لاکژری...هی!من اینجا نیستم.یخ زده سر انگشتانم.سخت شده دلم اصلا.....چرا؟....همین هم خوب است.خوب است که نمی بیند این من را!معلق!

همه ی من دارد بالا میرود...بخار می شود هر چه در سرم بوده ...معلق...وزن ندارد ههییچ کلمه ...انگار.تهوع دارم لابد.....دارم بخار می شوم....بالا می روم...بالا می روم...معلق.

چرا؟